Rzeczowniki
Rodzaj rzeczownika
Rzeczowniki w języku angielskim nie posiadają rodzaju gramatycznego (nie ma rozróżnienia form męskich i żeńskich).
Kiedy jednak odnosimy sie za pomocą zaimków osobowych (he/she/it) to muszą one zgadzać się z faktycznym rodzajem osoby lub przedmiotu (jeśli nie da się określić rodzaju to używamy rodzaju nijakiego: it):
This is a boy. He is tall. – To jest chłopiec. On jest wysoki.
This is a girl. She is clever. – To jest dziewczynka. Ona jest mądra.
This is a car. It is black. – To jest samochód. On jest czarny.
This is a mare. She is fast. – To jest klacz. Ona jest szybka.
Czasami używa się rodzaju żeńskiego w odniesieniu do samochodów, łodzi, samolotów, itp… Ma to oznaczać, że to o czym mówimy, nie jest dla nas już tylko przedmiotem, ale czymś więcej:
I have a boat. She is a real beauty. – Mam łódź. To prawdziwa piękność.
Przedimek nieokreślony (a/an)
Przedimek ten stosujemy kiedy mówimy o czymś nieunikalnym (kiedy nie chodzi nam o żaden konkretny przedmiot ani żadną konkretną osobę):
Give me a book. – Daj mi książkę (jakąkolwiek).
I want an apple. – Chcę jabłko (jakiekolwiek).
Przedimek ten występuje w dwóch formach (a/an). Krótszą formę (a) stosujemy kiedy wyraz po przedimku zaczyna się od spółgłoski, natomiast gdy wyraz po przedimku zaczyna się samogłoską, to używamy (an):
a book – (jakaś) książka
a cat – (jakiś) kot
a ladder – (jakaś) drabina
an apple – (jakieś) jabłko
an orange – (jakaś) pomarańcza
an eagle – (jakiś) orzeł
Jeśli pomiędzy przedimkiem a rzeczownikiem stoi przymiotnik (lub inna część mowy) to o formie przedimka decyduje wyraz stojący bezpośrednio po nim:
a green apple – zielone jabłko
a white eagle – biały orzeł
an open book – otwarta książka
an expensive car – drogi samochód
Przedimek nieokreślony występuje tylko przy rzeczownikach w liczbie pojedynczej.
Przedimek określony (the)
Przedimek ten stawiamy przed rzeczownikiem, kiedy mówimy o czymś, lub kimś, konkretnym (wspomnianym wcześniej, wskazanym, jedynym w swoim rodzaju, itp…):
This is a dog. The dog is clean. – To jest pies. Pies (ten) jest czysty.
W powyższym przykładzie mamy dwa zdania. W pierwszym z nich użyto przedimka nieokreślonego (a), ponieważ jeszcze nie znaliśmy tego psa, nie był to żaden konkretny pies. W drugim zdaniu odnosimy się do psa pozanego już w zdaniu pierwszym (do konkretnego psa), dlatego używamy przedimka określonego (the).
Rozważmy dwa przypadki:
1) I have a dog. A dog has four legs.
W tym przypadku, drugie zdanie odnosi się do jakiegokolwiek (statystycznego) psa, opisuje ogólną tendencję psów do posiadania czterech łap 🙂
2) I have a dog. The dog has four legs.
W tym przypadku, drugie zdanie odnosi się do konkretnego psa (mojego psa, poznanego w zdaniu poprzednim). Wypowiedź ta oznacza, że ten konkretny pies ma cztery łapy (bez względu na to ile łap mają inne psy).
Liczba mnoga rzeczowników
Liczbę mnogą rzeczowników w języku angielskim najczęściej tworzy się przez dodanie końcówki -s:
a cat – cats
a dog – dogs
Kiedy rzeczownik kończy się na: -s, -ss, -x, -sh, -ch lub -o, to liczbę mnogą tworzy się przez dodanie końcówki -es:
a bus – buses
a dress – dresses
a box – boxes
a watch – watches
a hero – heroes
W rzeczownikach zakończonych na literę „y” poprzedzoną spółgłoską występuje zamiana końcówki -y na -ies:
a baby – babies
a city – cities
Rzeczowniki zakończone na -f lub -fe zmieniają końcówkę na -ves:
a life – lives
a knife – knives
a wife – wives
a half – halves
a thief – thieves
Niektóre rzeczowniki posiadają nieregularną formę liczby mnogiej:
a man – men
a woman – women
a person – people